هیاهوی دنیا ما را به کجا کشانده ، نفسمان ما را به چه درماندگی اسیر کرده، خواهش های نفسانی  چگونه ما را مدهوش و مغرورنموده  ،فریاد و آه از این نفس ، چگونه سفسطه می بافیم برای خودمان ،هی میدویم تا کجا را فتح کنیم ،به کجا برسیم ؛ وقتی میرویم سراغ بزرگان اخلاق به نکاتی اشاره می فرمایند : یکی از مطالب ظریفی که اشاره دارند معنای عبد بودن یا همان معنای تعبد داشتن هست یعنی به گونه ای مطیع و فرمانپذیر باشیم که چشم تو ، زبان تو ، گوش تو تحت اختیار تو و برای رضای پروردگار حرکت کنند ؛ فلذا ابی عبدالله در کربلا جمله ی زیبایی ایراد فرمودند که بسی جای تامل دارد و خطاب ایشان به همه بود قسمتی از آن عبارت به شرح ذیل بود اللهم اخرجنی من ذل نفسی یعنی خدایا مرا از ذلیل شدن در مقابل نفسم خارج کن ؛ عجیب است ،نکته دارد اگر هر روز و بارها این عبارت را تکرار کنیم کم است باید توجه کنیم به اینجا می رسیم که ما انسانیم ، کرامت داریم ،اشرف مخلوقاتیم نباید خودمان را ذلیل نفس کنیم باید نفس را به فرموده ی امیر المومنین علی علیه السلام لگد مال کنیم و اعتنا نکنیم ، امروزه یکی از بدبختی های بشر ذلیل بودن در مقابل نفس و شیطان هستش ، مراقب باشیم ، یکی از سفارشات بزرگان ما در رابطه با تنظیم حالات روحی و روانی ، فرمانبری نفس از ما و غالب شدن بر نفس و شیطان  و تفکر و تهجد و شب زنده داریست شخصی خدمت امام صادق علیه السلام بودند و امام را در گریه و زاری مشاهده فرمودند عرض کرد آقاجان چرا گریه می کنید حضرت فرمودند از دست شیعیانم که چرا تهجد و عبادت در سحر را ترک کرده اند و به آن بی توجه اند ؛ فلذا سید علی قاضی طباطبایی در سفارشی که به علامه طباطبایی داشتند فرمودند دنیا میخواهی نماز شب ؛ آخرت میخواهی نماز شب ، خداوند دوست دارد بنده ای را که نیمه های شب برمیخزد در حالی که مردم خوابند ، خداوند رکوع و سجود و گریه های بندگانش را در وقت سحر دوست دارد ،از این عمر زودگذر بهره ببریم و آن را در راه اطاعت پروردگار و رضای حق تعالی قرار دهیم و با تضرع و ناله از او یاری و کمک بطلبیم و با حالت استغاثه و درماندگی او را صدا بزنیم ؛ که تنها اوست تکیه گاه بیچارگان و درماندگان و اما در پایان عرائضم نکته ای را جهت تذکر یاد آور شوم که بسی جای تفکر و تنبه دارد ؛نکته ای که در مقاتل آمده؛ راوی میگوید آمدم در گودال قتلگاه دیدم حسین فاطمه زمزمه ای می کند به گمان خودم گفتم او دارد نفرین می کند که اگر نفرین شویم کار همه ی ما تمام است می گوید اومدم نزدیکتر شنیدم ابی عبدالله دارد با حال تضرع می فرماید خدایا به بدن ضعیف حسین رحم کن ، در شب اول قبر به حسین ترحمی فرما، الله اکبر از حال و روز ما ، درکش سخت است ،حقیقتش مشکل است ، خداوند همه ی ما ها را مورد رحمت و مرحمت قرار دهد ....